Bu yazım ilk olarak Günebakış Gazetesi’nde yayınlandı, o yayını okuyan bir öğretmen arkadaşım da aÅŸağıdaki mesajı atarak benim detaylandırmadığım ama çok önemli ayrıntıları özetledi. Yazımı sizlere sunarken öncelikle çok önem verdiÄŸim bu mesajı sunmak istedim:

“Mehmet Emin Bey, kaleminize saÄŸlık.

Öncelikle şunu söylemeliyim ki; sizin de gözlemlediğiniz üzere deprem bölgelerindeki okul öncesi ve ilkokullar iyi kötü eğitime devam ediyor, ancak hiç bir lisede öğretim yapılamıyor. Çünkü öğrenci okula gitmiyor. İkinci olarak öğretmenlerimiz ve aileleri okul pansiyonlarına yerleştirildi, bazı aileler bölünerek erkekler erkek pansiyonlarna, kadınlar kadın pansiyona yerleştirildi.

Bir diÄŸer büyük ve acil çözülmesi gereken konu tadilat yapan boyacı, alçıcı tadilatçı mobilyacı doÄŸalgazı elektrikçi ve sucu esnafın fiyatlarını çok fahiÅŸ bir ÅŸekilde arttırmaları, insafsız davranmalarıdır Bu konuyu da dile getirmeniz çok iyi olmuÅŸ; tekrar teÅŸekkür eder, saygılar sunarım..”

Milli Eğitim Bakanı Mahmut Özer, sosyal medya hesabından deprem bölgesindeki eğitim-öğretim konusunda bir paylaşım yaptı.

Bakan Özer’in "YaÅŸanan büyük afetin ardından okullarımız ve tüm eÄŸitim kurumlarımızda en kısa sürede eÄŸitim öğretim faaliyetlerimize baÅŸlamakla bölgedeki yaÅŸamın olaÄŸan akışına kavuÅŸmasına öncülük ettik. Afet bölgesinden farklı illerimize naklini aldıran öğrencilerimizin 82 bin 405’i okullarına geri döndü" ÅŸeklindeki açıklamasının detayı yani deprem sonrası baÅŸka ÅŸehirlere göç ederek gittikleri yerlerde okula dönen öğrencilerin sayısı şöyle:

Adana 2.711, Adıyaman 10.652, Diyarbakır 1.467, Gaziantep 9.533, Hatay 15.431, Kahramanmaraş 26.361, Kilis 267, Malatya 12.051, Osmaniye 2.411 ve Şanlıurfa 1.521... Toplam 82.401.

15 Åžubat tarihli haberlere baktığımızda bölgeden baÅŸka illere giden ilkokul, ortaokul ve lise öğrencilerinin sayısı 3.790.247, buna göre göç eden öğrencilerden gittikleri illerde okula dönenlerin sayısı çok az... Aslında bu sayılar net ve güvenilir deÄŸil, çünkü 6 Åžubat’tan beri ülke içinde ÅŸehir ÅŸehir gezen vatandaÅŸların kesin olarak hangisinin hangi ilde yaÅŸamına devam ettiÄŸi/edeceÄŸi belli deÄŸil...

Şöyle ki, depremin hemen ardından kapanan yollara rağmen çeşitli yollarla milyonlarca insan başka illere nakledildi... Bu illerdeki devlet kurumlarıi belediyeler, sivil toplum kuruluşları ve hayırsever vatandaşların geçici olarak kabul ettikleri depremzedeler aradan geçen 3 ay içerisinde kendileri için daha iyi gördükleri başka illere ikinci, üçüncü hatta bazıları dördünce defa göç etti ve bu iç göç halen devam ediyor. Aynı şekilde deprem bölgesindeki çadır, konteyner ve az hasarlı konutlardaki vatandaşlar da belirli yerlerde kesin ikametgah belirtemiyor... Doğa olayları devam ettiği sürece kesin yerleşim sorunu çözülecek gibi değil.

Bununla beraber çadır, konteyner veya onarılan okullardaki sorunların tam çözülmesi de mümkün görülmüyor... Göç eden sadece öğrenci aileleri değil, okul idarecileri, hizmet kadrosu ve elbette öğretmenler de işin içerisinde...

Mesele sadece araç-gereç meseleri deÄŸil ki, peki göç eden idareci, hizmet personeli ve öğretmenlerin durumu ne halde? Haftalardır “görev yerinize dönün” denilen bu insanların sorunları çözüldü mü? Döndükleri ÅŸehirlerde barınma ve diÄŸer insani yaÅŸam ÅŸartları düzene girmeyen çok sayıda eÄŸitimcinin göçebe hayatı yaÅŸadığı ortadayken onlara “kutsal görevinizi yerine getirin” demek ne derece adil?

“Çözüm ne” demeyin, kimse bu ÅŸartlarda net çözüm üretemez... Öncelikle kabul etmeliyiz ki pandemi, deprem, sel derken bölgede yaÅŸanan kaosun izlerinin kısa zamanda silinmesi çok zaman alacak, günümüzde öğrenim çağındaki çocuklarımız maalesef istediÄŸimiz baÅŸarıya ulaÅŸamayacak...

Özellikle aç gözlü fırsatçıların kira, nakliye ve tüketim giderlerindeki vurgun anlayışının önüne geçilmesi şarttır... Maaşı geçen kiralar, ilden ile göç esnasındaki taşınma giderleri ve hayatın devamı için ihtiyaç olan tüm kalemlerdeki tüketim malzemelerindeki fiyatlar uçmaya devam ediyor.

Unutulmamalıdır ki, eÄŸitim sadece Milli EÄŸitim Bakanlığı’nın omuzuna bırakılamayacak kadar çok yönlü ve sorumluluk isteyen bir meseledir. Kaybetmek üzere olduÄŸumuz milyonlarca çocuÄŸumuzun geleceÄŸi için aç gözlülükten vageçmeyenlere karşı kesin ve kararlı yaptırımlar uygulanması gerekiyor. Madem onlarda acıma duygusu yok o halde devlet de onlara acımasın, her türlü cezayı hak eden bu fırsatçıları durdurmanın tek yolu tavizsiz uygulanan yaptırımlardır.

Mehmet Emin Danış